قوانین جدید چک
چک (یا چک بانکی) به عنوان یک وسیله پرداخت رایج است که توسط صاحب حساب بانکی صادر می‌شود تا به صاحب دیگری اجازه دهد از حساب بانکی خود وجهی مشخص را برداشت کند.
در زمینه قوانین و مسائل مربوط به چک، برخی اصول و ملاحظات عمومی وجود دارند:
امضای معتبر:
صاحب حساب باید چک را با امضای معتبر خود امضا کند. امضای معتبر به معنای این است که امضای فرد با امضای ثبت شده در بانک مطابقت داشته باشد.
تاریخ‌گذاری:
چک باید با تاریخ مشخصی صادر شود. اغلب بانک‌ها محدودیتی را برای تاریخ صدور چک تعیین می‌کنند (معمولاً سه ماه از تاریخ صدور).
نام هوشمند:
چک باید به نام شخص یا سازمانی صادر شود که حق برداشت وجه را دارد. در برخی موارد، چک‌های نقدی (bearer checks) نیز وجود دارند که توسط هر فردی قابل پرداخت هستند.
آگهی و اعتبار:
اگر صاحب حساب قصد دارد چک را تا تاریخ معینی معتبر نگه دارد، می‌تواند آگهی “به امانت” (post-dated check) صادر کند، که تاریخ صدور آن بعد از تاریخ صدور فعلی است.
عرضه و پرداخت:
صاحب چک می‌تواند چک را به بانک خود عرضه کند تا وجه موردنظر را دریافت کند. در صورتی که وجه کافی در حساب بانکی صاحب چک وجود داشته باشد، بانک می‌تواند چک را پرداخت کند.
اعتبار چک: اعتبار چک معمولاً سه ماه است (معتبر تا سه ماه از تاریخ صدور). پس از انقضای اعتبار، بانک‌ها ممکن است چک را عرضه نکنند و به صاحب چک بازگردانند.
